La vie antérieure

J'ai longtemps habité sous de vastes portiques
Que les soleils marins teignaient de mille feux,
Et que leurs grands piliers, droits et majestueux,
Rendaient pareils, le soir, aux grottes basaltiques.

Les houles, en roulant les images des cieux,
Mêlaient d'une façon solennelle et mystique
Les tout-puissants accords de leur riche musique
Aux couleurs du couchant reflété par mes yeux.

C'est là que j'ai vécu dans les voluptés calmes,
Au milieu de l'azur, des vagues, des splendeurs
Et des esclaves nus, tout imprégnés d'odeurs,

Qui me rafraîchissaient le front avec des palmes,
Et dont l'unique soin était d'approfondir
Le secret douloureux qui me faisait languir.

Charles Baudelaire op muziek gezet in 1884 door Henri Duparc

Andrea Scharroo -één van de 2 galerie-dames ( naast Lia Everhardus ) van Frame.de.Galerie vroeg me deze expositie te openen ,aangezien ik Tais Teng ondertussen 4 x bij mij op bezoek had in het radio-programma KUNST ACTUEEL. 3 x een verhaal van hem en 1 x een interview met Tais Teng. Tais kon zelf niet aanwezig zijn dus hebben we het anders opgelost: Tais heeft een vriend Rob Stam gevraagd opnames te maken in z'n atelier in Utrecht..Jan den Ouden heeft een video gemaakt bestaande uit Fragmenten uit het interview bij Kunst Actueel en natuurbeelden...Verder de opnames van Rob Stam en beeld-materiaal van de inrichting en en opbouw van de expositie in het Discovergebouw ( 4-e etage )Frame.de.galerie .Hiervan zijn foto's te zien op de pagina FOOTTTTOOOOSSSSS van deze webstie..Het was fijn dit allemaal te ontwikkelen :met de bezoekers heb ik een liedje gezongen met de tekst : El Mundo Tiene Una Europa,Europa Tiene Una España, Y España Tiene Un Jardín>> Que Son las Islas Canarias...ik zong het voor en tutti zong het snel mee ( ja ,ooit was ik cantrix en muziektherapeut ) het was een hartverwarmende opening met lieve mensen en bezoekers...!!

Amor de mis entrañas ,viva muerte,
en vano espero tu palabra escrita
y pienso con la flor que se marchita
que se vivo sin mí, quiero perderte.

El aire es inmortal; la piedra inerte
ni conoce la sombra, ni la evita.
Corazón interior no necesita
la miel helada que la luna vierte.

Pero yo te suffrí; rasgué mis venas,
tigre y paloma sobre tu cintura
en duelo de mordiscos y azucenas.

Llena pues de palabras mi locura
o déjame vivir en mi serena
noche del alma para siempre oscura.

Federico Garcia Lorca