Claudia Sessa

Claudia Sessa bracht haar leven door als non in het Santa Maria Annunciata klooster in Milaan , Italië . Ondanks de beperkingen die het Concilie van Trente voorschreef ten aanzien van de genres muziek die in kloosters te horen mochten zijn , zong en componeer

Portret van Cécile Chaminade door Guessford

Frans pianiste en componiste. Zij debuteerde op 18 -jarige leeftijd als pianiste. Chaminade schreef kleine werken voor koor en /of orkest , kerk-en kamer-muziek.Vooral haar pianomuziek maakte haar bekend. Zij componeerde in een voortreffelijke salonstijl. Zij is welicht de grootste vertegenwoordiger van zo'n drie generaties saloncomponisten. Ze werd geboren in het Parijs van 1857 en stierf in Monaco in 1944. ( bron :Componisten Het Spectrum )

Gebeurtenissen in Parijs 1857  Januari-februari: Proces van Flaubert voor Madame Bovary, maar hij krijgt vrijspraak.

 Op 7 juli 1857, legt justitie beslag op  Les Fleurs du mal en Baudelaire en zijn vennoot Poulet-Malassis worden vervolgd voor belediging van de zeden.

30 augustus Victor Hugo schrijft Baudelaire:  « Uw Fleurs du mal stralen en glanzen als sterren » en hij feliciteert hem met het feit dat hij is veroordeeld door de rechtspraak van Napoléon III. ( bron : vertalingen Vivienne.com )

Barbara Strozzi

Zangeres en componiste uit Venetië, Italië Barbara Strozzi, was een van de meest veelbelovende componisten van Italiaanse cantates en aria's gedurende de Barok. Haar sensitiviteit voor teksten was de motor voor haar composities, vast en zeker beïnvloed door de beroemde dichter Giulio Strozzi die haar vader was en haar coach .  

Hij was deel van de Accademia degli Incogniti en creëerde de Accademia degli Unisoni om zijn dochter een plaats te bieden om haar werk voor te stellen.

Strozzi kreeg onder andere les van Francesco Cavalli en publiceerde gedurende haar leven 8 collecties liederen - dat zijn 125 vocale stukken - en dit is meer dan menig beroemd componist kon. Dit alles zonder de hulp van de kerk of een beschermheer.

Met Giovanni Paolo Vidman (ook Widmann), een collega van haar vader met wie ze samenwoonde, kreeg ze ten minste drie van haar vier kinderen. Bij testament werd ze door Giulio Strozzi geëcht. Strozzi stierf in Padua in 1677 op 58-jarige leeftijd. Ze liet geen testament na. Haar erfenis werd opgeëist door haar zoon Giulio Pietro.

Clara als vijftienjarige, lithografie van Julius Giere. Op de vleugel staat de bladmuziek van haar pianoconcert in a-mineur op. 7

Clara Wieck wordt gevormd door haar strenge vader , die tevens haar leraar is. Zij weet hem toch te trotseren : na 4 jaar touwtrekken trouwt zij met de romantische Robert Schumann , de beroemde componist. Daarmee vervaaagt de pianovirtuose die zij was , tot echtgenote, moeder en , wederom, leerlinge. Dan sterft Schumann, naar men zegt krankzinnig geworden. Voor Clara betekent dat wanhoop en tegelijkertijd bevrijding. Haar buitengewone talent bloeit weer op : zij wordt de gelijke van Franz Liszt genoemd. Omringd door vrienden en kinderen , ondans de onbehouwen , maar absolute liefde van Johannes Brakms voor haar, blijft ze de vrouw die slechts één liefde kan hebben. Alleen de muziek en de ontvangst door het publiek kunnen haar troosten gedurende de veertig jaar die zij nog leven zal. Zij rist van concert naar concert en laat een indrukwekkende herinnering na op het internationale podium: als pianiste en als componiste. Aldus Catherine Lépront, schrijfster van Een vierhandig leven. Zij schreef over het leven van Clara Schumann, dat uitloopt op een indringende beschrijving van een complexe vrouw.